Even oplopen met elkaar!

Een anekdote

door Jan Bernard Koolen

Betrokken bij een mogelijk conflict tussen de raad van commissarissen en de directie van een instelling, spreek ik met de voorzitter van de raad en met de directeur. Tijdens mijn gesprek met de directeur vraag ik wat er zal gebeuren als zij er niet samen uitkomen. De kans is groot dat hij de instelling zal moeten verlaten.

Uitnodigen
Als dat gebeurt, vertelt hij me op rustige toon, dan heb ik een grote boerderij, 4000 vierkante meter grond en nogal wat schapen. Ik vraag hem of hij al eens heeft overwogen om zijn voorzitter uit te nodigen samen zijn schapenweide op te lopen en het er dan eens over te hebben. De directeur kijkt in eerste instantie verbaasd, kort daarop gevolgd door een begripvolle blik en zegt 'Nooit aan gedacht Als ik er nu zo over nadenk, hmm.

Beweging
Deze week hebben we met ons drieën gelopen. Ik in het midden, de voorzitter links van mij en de directeur rechts. Lopen is een mooie beweging om het er met elkaar over te hebben. Zonder de afstand van de tafel, zonder elkaar recht in de ogen te moeten kijken, zonder de formaliteiten. We komen snel tot de kern van de zaak en als het zover is, sta ik stil.

Begrip
Automatisch staan ook mijn gespreksgenoten stil en ontmoeten elkaar met hun uitnodigende blikken om meer van elkaar te willen begrijpen. Argwaan maakt plaats voor begrip, wantrouwen voor open vragen en uiteindelijk ontstaat een gesprek waarin vooral ook plaats is voor de mens achter de functionaris. We stappen door en maken vervolgafspraken.

Elke stap moet worden gezet, ook de pijnlijke!